شـَــبــ ـهـــا


زیـــ ـر ِ دوشـ ِ آبــ ِ ســــَــــــــــ ـــرد


رهــــــــ ــا میکـــنـمـ بـغـــــضـ زخــــ ـمـ ـهــــایــمـ را


در حالی که هــــمــــــــــ ـه میگویند:


خـــ ـوشـــ به حـــالــَــشـ...


چه زود فـَــــــــ ــرامـــــ ــوشــ کــَـرد...

جانی کوچولو با پدر و مادر و خواهرش، سالی برای دیدن پدر بزرگ و مادر بزرگ رفته بودن به مزرعه. مادر بزرگ یک تیرکمون به جانی داد تا باهاش بازی کنه. هنگام بازی، جانی به اشتباه یک تیر به سمت اردک خونگی مادر بزرگش پرت کرد که به سر اردک خورد و او را کشت.
جانی وحشت زده شد ... لاشه را برداشت و برد پشت هیزمها پنهان کرد.وقتی سرش را بلند کرد، دید که خواهرش همه چیز را  ... دیده ... ولی حرفی نزد.  مادر بزرگ به سالی گفت : "در شستن ظرفها کمکم کن." ولی سالی گفت : "مامان بزرگ جانی بهم گفته که میخواد تو کارای آشپزخونه کمک کنه" و زیر لب به جانی گفت : " اردکه رو یادت میاد؟" ...جانی ظرفها را شست. بعد از ظهر آن روز، پدر بزرگ گفت که میخواهد بچه ها را به ماهیگیری ببرد. ولی مادر بزرگ گفت : "متاسفانه من برای درست کردن شام، به کمک سالی احتیاج دارم" سالی لبخندی زد و گفت : "نگران نباشید. چونکه جانی به من گفته میخواد کمک کنه" و زیر لب به جانی گفت : "اردکه رو یادت میاد؟"...
آن روز سالی به ماهیگیری رفت و جانی در درست کردن شام، به مادر بزرگ کمک کرد. چند روزی به همین منوال گذشت و جانی مجبور بود علاوه بر کارهای خودش، کارهای سالی را هم انجام دهد.

ب

من باور دارم ...
که دعوا و جرّ و بحث دو نفر با هم به معنى اين که آن‌ها همديگر را دوست ندارند نيست. و دعوا نکردن دو نفر با هم نيز به معنى اين که آن‌ها همديگر را دوست دارند نمى‌باشد.

من باور دارم ...
که هر چقدر دوستمان خوب و صميمى باشد هر از گاهى باعث ناراحتى ما خواهد شد و ما بايد بدين خاطر او را ببخشيم.

من باور دارم ...
که دوستى واقعى به رشد خود ادامه خواهد داد حتى در دورترين فاصله‌ها. عشق واقعى نيز همين طور است.

دلی که از بی کسی غمگین است هر کسی را می تواند تحمل کند،

هیچ کس بد نیست،

دلی که در بی اوئی مانده است،

برق هر نگاهی جانش را می خراشد !!!

                                      دکتر شریعتی

هیچ‌کس دلش نمی‌خواهد شب و روز یک غذا بخورد. 

              می‌دانی یوزف،

            هر زن زیبایی، شوهر احمقی دارد که دیگر از زیبایی او خسته شده است!

" و نیچه گریه کرد / اروین یالوم "

اروپا = آبی
آسیا = قرمز

 Queue when Waiting (صف انتظار)

” جان بلانکارد ” از روی نیمکت برخاست،لباس ارتشی اش را مرتب کرد و به تماشای انبوه مردم که راه خود را از میان ایستگاه بزرگ مرکزی پیش می گرفتند مشغول شد .او به دنبال دختری می گشت که چهره او را هرگز ندیده بود اما قلبش را می شناخت،دختری با یک گل سرخ؛
از سیزده ماه پیش دلبستگی‌اش به او آغاز شده بود.از یک کتابخانه مرکزی در فلوریدا, با برداشتن کتابی از قفسه ناگهان خود را شیفته و مسحور یافته بود.اما نه شیفته کلمات کتاب بلکه شیفته یادداشتهایی با مداد, که در حاشیه صفحات آن به چشم می‌خورد.دست خطی لطیف که بازتابی از ذهنی هوشیار و درون بین و باطنی ژرف داشت،در صفحه اول ” جان” توانست نام صاحب کتاب را بیابد: “دوشیزه هالیس می نل” .با اندکی جست و جو و صرف وقت او توانست نشانی دوشیزه هالیس را پیدا کند.