"نه تنها دوست دارم؛ دوستم بدارند بلکه دوست دارم بشنوم که دوستم دارند"
خانم جوانی از محل کارش به سمت خانه در حال رانندگی بود که ناگهان سپر اتومبیل گران قیمت او به سپر اتومبیل دیگری خورد و کاملا خسارت دید. در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود، پیاده شد و به راننده دیگر گفت : "این اتومبیل را تازه از نمایشگاه خریده ام. حالا چطور می توانم این قضیه را برای همسرم توجیه کنم."
راننده در حالیکه با او احساس همدردی گفت : "چاره ای نیست. ما باید شماره بیمه نامه و پلاک ماشین های یکدیگر را یادداشت کنیم."
خانم جوان هم ناچار برای برداشتن بیمه نامه اش به سراغ پاکت قهوه ای بزرگی که در ماشینش بود، رفت. در این لحظه بود که تکه کاغذی از پاکت بیرون افتاد. بر روی کاغذ نوشته شده بود که عزیزم هر زمان تصادف کردی، این را بیاد داشته باش که آنچه دوست دارم، تو هستی نه اتومبیل.

It is impossible to sneeze with your eye's open

آیا میدانستید که
امکان ندارد بتوانید با چشم باز عطسه کنید؟

چوپانی مشغول چراندن گله گوسفندان خود در یک مرغزار دورافتاده بود. ناگهان سروکله ی یک اتومبیل جدید کروکی از میان گرد و غبار جادههای خاکی پیدا میشود. رانندهی آن اتومبیل که یک مرد جوان با لباس شیک، کفشهای کوجی، عینک ری بن و کراوات بود، سرش را از پنجره اتومبیل بیرون آورد و پرسید: اگر من به تو بگویم که دقیقا چند راس گوسفند داری، یکی از آنها را به من خواهی داد؟
 
چوپان نگاهی به جوان تازه به دوران رسیده و نگاهی به رمهاش که به آرامی در حال چریدن بود، انداخت و با وقار خاصی جواب مثبت داد.
 

تو سايت زير اسمتون رو وارد كنيد تا ماشين شما بياد.....

کلیک کنید....

http://www.whatdreamcar.com/en/?n=ir&v

روزی از روزها، گروهی از قورباغه های کوچک تصمیم گرفتند که با هم مسابقه دو بدهند. هدف مسابقه، رسیدن به نوک یک برج خیلی بلند بود. جمعیت زیادی برای دیدن مسابقه و تشویق قورباغه ها جمع شده بودند و مسابقه شروع شد. کسی باور نداشت که قورباغه های به این کوچکی، بتوانند به نوک برج برسند.

می شد جمله هائی از این قبیل را از جمعیت شنید : «اوه، عجب کار مشکلی!!»، «اونها هیچوقت به نوک برج نمی رسند.» یا «هیچ شانسی برای موفقیتشون نیست. برج خیلی بلنده!»

به سرآستین پاره کارگری که دیوارت را می‌چیند و به تو می‌گوید،ارباب. نخند !
به پسرکی که آدامس می‌فروشد و تو هرگز نمی‌خری . نخند !
به پیرمردی که در پیاده رو به زحمت راه می‌ رود و شاید چندثانیه کوتاه معطلت کند. نخند !
به دبیری که دست و عینکش گچی است و یقه پیراهنش جمع شده . نخند !