1. در زندگی و معاشرت با دیگران، نرم‌افزار باشیم، نه سخت‌افزار.

2. برای پسوند فایل زندگی اجتماعی و خانوادگی، از سه كاراكتر "ع"، "ش" و "ق"، استفاده كنیم نه چیز دیگر.

3. هیچ‌گاه قفل سی‌دی قلب مردم را نشكنیم كه "تا توانی دلی به دست آور، دل شكستن هنر نمی‌باشد".

 

وقتی کبوتری شروع به معاشرت با کلاغها می کند پرهایش سفید می ماند،

ولی قلبش سیاه میشود.

 دوست داشتن کسی که لایق دوست داشتن نیست اسراف محبت است...

در روزگار قدیم، پادشاهی سنگ بزرگی را در یک جاده اصلی قرار داد. سپس در گوشه ای پنهان شد تا ببیند چه کسی آن را از جلوی مسیر برمی دارد. برخی از بازرگانان ثروتمند، با کالسکه های خود به کنار سنگ رسیدند. آن را دور زدند و به راه خود ادامه دادند. بسیاری از آن ها نیز به شاه بد و بیراه گفتند که چرا دستور نداده جاده را باز کنند. اما هیچیک از آنان کاری به سنگ نداشتند.
سپس یک مرد روستائی با بار سبزیجات به نزدیک سنگ رسید. بارش را زمین گذاشت و شانه اش را زیر سنگ قرار داد و سعی کرد که سنگ را به کنار جاده هل بدهد. او بعد از زور زدن ها و عرق ریختن های زیاد، بالاخره موفق شد. هنگامیکه سراغ بار سبزیجاتش رفت، تا آن ها را بر دوش بگیرد و به راهش ادامه دهد، متوجه شد؛ کیسه ای زیر آن سنگ در زمین فرو رفته است. کیسه را باز کرد؛ پر از سکه های طلا بود و یادداشتی از جانب پادشاه که این سکه ها مال کسی است که سنگ را از جاده کنار بزند. آن مرد روستائی چیزی را می دانست که بسیاری از ما نمی دانیم!

«هر مانعی، فرصتی است تا وضعیت مان را بهبود بخشیم.»

"نه تنها دوست دارم؛ دوستم بدارند بلکه دوست دارم بشنوم که دوستم دارند"
خانم جوانی از محل کارش به سمت خانه در حال رانندگی بود که ناگهان سپر اتومبیل گران قیمت او به سپر اتومبیل دیگری خورد و کاملا خسارت دید. در حالی که اشک در چشمانش حلقه زده بود، پیاده شد و به راننده دیگر گفت : "این اتومبیل را تازه از نمایشگاه خریده ام. حالا چطور می توانم این قضیه را برای همسرم توجیه کنم."
راننده در حالیکه با او احساس همدردی گفت : "چاره ای نیست. ما باید شماره بیمه نامه و پلاک ماشین های یکدیگر را یادداشت کنیم."
خانم جوان هم ناچار برای برداشتن بیمه نامه اش به سراغ پاکت قهوه ای بزرگی که در ماشینش بود، رفت. در این لحظه بود که تکه کاغذی از پاکت بیرون افتاد. بر روی کاغذ نوشته شده بود که عزیزم هر زمان تصادف کردی، این را بیاد داشته باش که آنچه دوست دارم، تو هستی نه اتومبیل.

چوپانی مشغول چراندن گله گوسفندان خود در یک مرغزار دورافتاده بود. ناگهان سروکله ی یک اتومبیل جدید کروکی از میان گرد و غبار جادههای خاکی پیدا میشود. رانندهی آن اتومبیل که یک مرد جوان با لباس شیک، کفشهای کوجی، عینک ری بن و کراوات بود، سرش را از پنجره اتومبیل بیرون آورد و پرسید: اگر من به تو بگویم که دقیقا چند راس گوسفند داری، یکی از آنها را به من خواهی داد؟
 
چوپان نگاهی به جوان تازه به دوران رسیده و نگاهی به رمهاش که به آرامی در حال چریدن بود، انداخت و با وقار خاصی جواب مثبت داد.
 

روزی از روزها، گروهی از قورباغه های کوچک تصمیم گرفتند که با هم مسابقه دو بدهند. هدف مسابقه، رسیدن به نوک یک برج خیلی بلند بود. جمعیت زیادی برای دیدن مسابقه و تشویق قورباغه ها جمع شده بودند و مسابقه شروع شد. کسی باور نداشت که قورباغه های به این کوچکی، بتوانند به نوک برج برسند.

می شد جمله هائی از این قبیل را از جمعیت شنید : «اوه، عجب کار مشکلی!!»، «اونها هیچوقت به نوک برج نمی رسند.» یا «هیچ شانسی برای موفقیتشون نیست. برج خیلی بلنده!»