معلم : شعری که گفتم حفظ کنیدو بخون!
دانش آموز: یادمون نیست ...
معلم : اولش اینه:"بنی آدم اعضای یكدیگرند  كه در آفرینش ز یك گوهرند"
دانش آموز: بــَــلد نیستیم
معلم:این شعر ساده رو هم نتونستی حفظ كنی؟!
دانش آموز: مشكل داشتم مادرم مریضه و گوشه ی خونه افتاده ، پدرم واسه بدهی زندونه و مخارج درمان مادرمم بالاست، من بیرون از خونه کار میکنم و باید كارای خونه رو هم انجام بدهم
معلم: همین؟باید شعر رو حفظ میكردی مشكلات تو به من مربوط نمیشه!
دانش آموز :تو كز محنت دیگران بی غمی     نشاید كه نامت نهند آدمی!!!!!!!!