دانه کوچک بود و کسی او را نمی‌دید. سال‌های سال گذشته بود و او هنوز همان دانه کوچک بود.
دانه دلش می‌خواست به چشم بیاید، اما نمی‌دانست چگونه. گاهی سوار باد می‌شد و از جلوی چشمها می‌گذشت.

گاهی خودش را روی زمینه روشن برگها می‌انداخت و گاهی فریاد می‌زد و می‌گفت:
“من هستم، من اینجا هستم، تماشایم کنید .”

پشتش‌ سنگين‌ بود و جاده‌هاي‌ دنيا طولاني،
آهسته آهسته‌ مي‌خزيد، دشوار و كُند،
سنگ‌پشت‌ تقديرش‌ را دوست‌ نمي‌داشت و آن‌ را چون‌ اجباري‌ بر دوش‌ مي‌كشيد.
پرنده‌اي در آسمان‌ پر زد، سبك؛
سنگ‌پشت‌ رو به‌ خدا كرد و گفت: "اين‌ عدل‌ نيست،
كاش‌ پُشتم‌ را اين‌ همه‌ سنگين‌ نمي‌كردي.
من‌ هيچ‌گاه‌ نمي‌رسم و در لاك‌ سنگي‌ خود خزيد،از همه جا ناامید...
خدا سنگ‌پشت‌ را از روي‌ زمين‌ بلند كرد."
زمين‌ را نشانش‌ داد. كُره‌اي‌ كوچك‌ بود.
گفت: "نگاه‌ كن، ابتدا و انتها ندارد. هيچ كس‌ نمي‌رسد.
چون‌ رسيدني‌ در كار نيست. فقط‌ رفتن‌ است. حتي‌ اگر اندكي
و هر بار كه‌ مي‌روي، رسيده‌اي
و باور كن‌ آنچه‌ بر دوش‌ توست، تنها لاكي‌ سنگي‌ نيست،
تو پاره‌اي‌ از هستي‌ را بر دوش‌ مي‌كشي؛
پاره‌اي‌ از مرا."
خدا سنگ‌پشت‌ را بر زمين‌ گذاشت.
ديگر نه‌ بارش‌ چندان‌ سنگين‌ بود و نه‌ راهها چندان‌ دور
سنگ‌پشت‌ به‌ راه‌ افتاد و گفت: رفتن، حتي‌ اگر اندكي؛
و پاره‌اي‌ از(او) را با عشق‌ بر دوش‌ كشيد...

 

   یرِیدُونَ لِیطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ

می خواهند نور خدا را با دهان‏ هاى خود خاموش کنند، ولى خدا کامل‏ کننده‏ ى نور خویش است،

هر کسی گمشده ای دارد و خدا گمشده ای داشت؛
هر کسی دوتاست و خدا یکی بود و یکی چگونه می توانست باشد؟
هر کسی به اندازه ای که احساسش می کنند هست؛
و خدا کسی که احساسش کند نداشت؛
عظمت ها همواره در جستجوی چشمی است که آن را ببیند؛

 خداوند از تو نخواهد پرسید پوست تو به چه رنگ بود!
                           بلکه از تو خواهد پرسید که چگونه انسانی بودی؟

 خداوند از تو نخواهد پرسید که چه لباس‌هایی در کمد داشتی!
                         بلکه از تو خواهد پرسید به چند نفر لباس پوشاندی؟

روزی حضرت سلیمان مورچه ای را در پای کوهی دید که مشغول جابجا کردن خاک های پایین کوه بود. از او پرسید: "چرا این همه سختی را متحمل می شوی؟"

مورچه گفت:" معشوقم به من گفته اگر این کوه را جابجا کنی به وصال من خواهی رسید و من به عشق وصال او می خواهم این کوه را جابجا کنم. "

غصه نخور ... وقتی !!

وقتی کاری انجام نمی شه، حتما خیری توش هست!

وقتی مشکل پیش بیاد ، حتما حکمتی داره !

وقتی کسی را از دست می دی ، حتما لیاقتت را نداشته!

وقتی تو زندگیت ، زمین بخوری حتماً چیزی است که باید یاد بگیری !

وقتی بیمار می شی ، حتماً جلوی یک اتفاق بدتر گرفته شده !

وقتی دیگران بهت بدی می کنند ، حتماً وقتشه که تو خوب بودن خودتو نشون بدی !

وقتی اتفاق بد یا مصیبتی برات پیش می یاد ، حتماً داری امتحان پس می دی !

وقتی همه ی درها به روت بسته می شه، حتماً خدا می خواد پاداش بزرگی بابت صبر و شکیبایی بهت بده !

وقتی سختی پشت سختی می یاد ،حتماً وقتشه روحت متعالی بشه !

وقتی دلت تنگ می شه ، حتماً وقتشه با خدای خودت تنها باشی ...

 

دوست دارم افکار خدا را بدانم، بقیه چیزها جزئیات اند...(آلبرت انیشتین   )

مرسی از فاطمه عزیز بابت این جمله زیبا