یادمان باشد که : او که زیر سایه ی دیگری راه می رود، خودش سایه ای ندارد.

یادمان باشد که : هر روز باید تمرین کرد دل کندن از زندگی را.

یادمان باشد که : زخم نیست آنچه درد می آورد، عفونت است.

او قطعه ای گم داشت و شاد نبود، پس راه افتاد...به جستجو و جوی گم شده اش.

قل می خورد و می رفت و آواز می خواند:

"می گردم . می پویم .گم شده ام را می جویم."